Object Oriented Methodology

ලෝව මුල්ම කාලයේ බිහි වු(Machine language, Assembly language හැරුනු විට) ක්‍රමලේඛණ බොහොමයක් වස්තු පාදක කරගත් ඒවා නොවේ. එවැනි language හැදින්වූයේ Procedural හෝ Functional language කියාය. ප්‍රධාන වශයෙන් මෙහි variables, methods අර්ථ දැක්වීම් හා library import කිරීම් අඩංගු වේ.

මෙම Procedural languages පසු කලීනව, විශාල ක්‍රමලේඛණය පැමිණීමත් හා තාක්ෂණයේ දියුණුවත් සමග ඉවත් විය. නමුත් මෙම භාෂාවන් වර්ගය සුලු වශයෙන් භාවීතා වේ. අද වන විට වස්තු පාදක ක්‍රමලේඛණය පෙර තිබු Functional languages වල දුර්වලතා මග හරිමින් ක්‍රමලේඛ කරුවන් අතර ඉහල ජනප්‍රියතාවයක් හිමි කරගෙන තිබේ.

Object-oriented programming enables you to develop large-scale software and GUIs effectively

මෙයින් කියැවෙන්නේ වස්තු පාදක ක්‍රමලේඛණය මහා පරිමානයේ මෘදුකාංග හා අතුරු මූණත් කර්යක්ෂමව ගොඩනැංවීමට ඉඩ ලබා දෙන බවක්ය. Procedural languages වලදි code ලියැවුනේ එකම document එකේ line එකෙන් line එකට පහළට පහළට ගමන් කරන ලෙසිනි. මේකේදී හොද software එකක් ලියද්දී පේළිගාණ විශාල වෙනවා. එවිට දෝෂ(error එකක්) සොයා ගැනීම ටිකක් අපහසුයි.

මෙහි ඇතිවන අපහසුතා වූයේ,

1.       ක්‍රමලේඛය විශාල වන විට කියැවීමේ අපහසුව

2.       ක්‍රමලේඛය වෙනස් කිරීමේ අපහසුව

3.       තනි ගොනුවක ලියැවෙන නිසා memory එකේ අනවශ්‍ය ඉඩක් ගැනීම

ඉහත අපහසුතා මගින්

1.       කේත සම්පූර්ණයෙන් කියැවීම නිසා කාලය අපතේ යාම

2.       Line වැඩි නිසා කේත වල සංකිර්ණ තාවය වැඩියි

3.       වෙනස් කිරීමේ අපහසුව නිසා flexibility එක අඩුයි

Procedural languages වලට වැටෙන ක්‍රමලේඛන වන්නේ C, Pascal වැනි languages. දැනට  සුලු වශයෙන් ක්‍රමලේඛයන් මේවා යොදාගන්නවා. නමුත් Operating System, Hardware වලට, හා Microcontroller වල ක්‍රමලේඛ ලිවීම සදහා මෙම භාෂාවන් සුලබව යොදා ගන්නවා.

වස්තු පාදක ක්‍රමලේඛණයේදී එකම document එකේ ලියනවා වෙනුවට ඒ code එක document කිහිපයකට කඩලා ලියනවා. පසුව එ්වා අදාළ document එකක් සමගම සම්බන්ධ කරනවා. උදාහරණයක් ලෙස් Banking System සලකමු, එහි අතුරුමූණත සදහා එකක් document, කේත Operating System එකේ ධාවනය කරන්න තවත් document එකක් අදාල bank account වලට තවත්  document එකක්, transaction වලට තවත්  document එකක් හා user details වලට වෙනම එකක් සාදයි.